Ο χρόνος περνάει και αποδεικνύει την χρησιμότητα του ρόλου του.. Όντως φαίνεται πως αποτελεί σχεδόν ιατρικό επίτευγμα, γιατρεύει λένε και τελικά έχουν δίκιο. Δεν μπορείς να παραβλέψεις τις υπόλοιπες λειτουργίες του όμως.
Σε κάνει να ξεχνάς, οι αναμνήσεις φεύγουν από μέσα σου σαν την άμμο που κυλάει ανάμεσα από τα δάχτυλα σου, όταν παίζεις με αυτήν. Ξεφεύγει, δεν μπορείς να το αποφύγεις, θα πάει όπου εκείνη θέλει μέχρι να γίνει το παιχνίδι κάποιου άλλου. Έτσι και οι αναμνήσεις σου, βρίσκουν τον χώρο, ξεγλιστράνε και τις χάνεις. Μπορεί κάποτε να τις βρεις ξανά, αλλά δεν θα είναι το ίδιο, θα είναι ξεθωριασμένες και ίσως κάποιος άλλος έχει προλάβει να παίξει μαζί τους. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο χρόνος δούλεψε και πάλι.. ασταμάτητα.
Οι συνέπειες του όμως δεν είναι καθολικές. Εδώ έγκειται και η αδικία του. Εσύ ξεχνάς, αλλά κάποιος άλλος μπορεί και να θυμάται ακόμα. Ο χρόνος δεν λειτούργησε το ίδιο αποτελεσματικά σε εκείνον. Ίσως εκείνος να είναι πιο προσεκτικός με τους κόκκους της άμμου, ίσως να τους έδωσε περισσότερη σημασία όταν ασχολούταν μαζί τους, γιατί ίσως για αυτόν δεν ήταν παιχνίδι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου