Ωραία τα διαλείμματα στη ζωή μας..
Ένα ταξίδι μπορεί να σε κάνει να νιώσεις χαλαρός, να ξεφύγεις από την πραγματικότητα, να αλλάξεις παραστάσεις, να δεις ή να γνωρίσεις ανθρώπους, να δεις τα πράγματα με μια άλλη οπτική γωνία. Μπορείς να συγκρίνεις συνθήκες, καταστάσεις, να νιώσεις όμορφα, να βγείς, να γελάσεις, να συγκινηθείς.. Πόσο μάλλον όταν ταξιδεύεις προς ένα γνώριμο, οικίο μέρος. Μόλις γύρισα από ένα τέτοιο ταξίδι! Πριν μερικές μέρες θα έλεγα πως ταξίδεψα προς την "πόλη μου", προς το "μέρος μου", όπως και αλλού έχω διαβάσει. Σήμερα δεν ξέρω.
Ένιωσα όμορφα, πέρασα ωραία και πάνω από όλα συνάντησα πολλές αγαπημένες φυσιογνωμίες. Είχα καιρό.. Συνάντησα και ΤΗΝ αγαπημένη φυσιογνωμία!! Αυτό και αν ήταν όμορφο! Η αλήθεια είναι πως όταν λες σε κάποιον "Μου λείπεις" δεν καταλαβαίνεις πόσο το εννοείς, μέχρι να τον δεις. Εγώ τουλάχιστον έτσι ένιωσα. Ένιωσα σαν να ολοκληρώθηκα, σαν να μου έλλειπε ένα δικό μου κομμάτι τόσο καιρό. Το αξιοσημείωτο και άκρως περίεργο κατά την γνώμη μου είναι ότι όταν σου λείπει κάποιος, σου λείπουν "τα πάντα του", ακόμα και τα χαρακτηριστικά του που δεν είναι τα αγαπημένα σου, δεν σου αρέσουν, ίσως και να τα απεχθάνεσαι! Δεν είναι λίγο παράξενο αυτό;!
Όπως και να έχει σημασία έχει πως ήταν η πρώτη φορά που άργησα να προσαρμοστώ σε αυτό το μέρος. Στην αρχή ένιωσα πως δεν ήμουν ο εαυτός μου, δεν ήξερα πως να συμπεριφερθώ στους φίλους μου, στους δικούς μου ανθρώπους, σκεφτόμουν δεύτερη φορά κάτι πριν το πω, θα μπορούσα να πω ακόμη ότι ήμουν αγχωμένη τις πρώτες μέρες!! Με εντυπωσιάζει η δύναμη της συνήθειας, πάντα το έκανε! Φαίνεται πως συνήθισα μακριά από εκεί! Όταν το ξανασκέφτομαι καταλήγω πως μάλλον δεν είναι συνήθεια, αλλά συμβιβασμός!
Κρίμα, και δεν ήμουν άνθρωπος που συμβιβαζόμουν εύκολα..
Δεν αλλάζουν μόνο οι άλλοι γύρω μας, αλλάζουμε και εμείς, απλά είναι πιο δύσκολο να το αντιληφθούμε! Back to reality.. πλέον με την ελπίδα να πεθαίνει πάντα τελευταία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου