Feedback..

    Δεν μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τίτλο από αυτόν! Ανατροφοδότηση λοιπόν ο ορισμός ελληνιστί και φυσικά μιλάω για την δουλειά μου.. Μια δουλεία που θεωρητικά μου άρεσε και πρακτικά νομίζω πως την αγαπώ! Όλα τα επαγγέλματα έχουν τις δυσκολίες τους. Αντικειμενικές και υποκειμενικές. Υποκειμενικά λοιπόν θεωρώ πως το επάγγελμα του Κοινωνικού Λειτουργού είναι δύσκολο επάγγελμα, ως προς την ψυχική δύναμη που πρέπει να έχεις. Η δύναμη αυτή οφείλει μερικές φορές να αυξάνεται σύμφωνα με τις συνθήκες και ειδικά όταν δουλεύεις με κοινωνικές ομάδες που νιώθεις πως ότι και να κάνεις δεν μπορείς να βοηθήσεις. Μια από αυτές είναι και οι ηλικιωμένοι. 

     Όταν δουλεύεις με αυτούς αισθάνεσαι συνεχώς οτι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη και πως εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Επομένως θεωρείς πως δεν υπάρχει ανατροφοδότηση, ενώ η ματαίωση είναι χαρακτηριστικό της καθημερινότητας. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως τελικά και το κατάλαβα σήμερα. Εδώ και τέσσερις μέρες πηγαίνω στην δουλειά με πολύ κακή διάθεση, αλλά με το που αρχίσω να ασχολούμαι με τους ηλικιωμένους, αυτόματα ξεχνάω τα πάντα. Οτι με στεναχωρεί, οτι πρόβλημα και αν έχω, οτι με πονάει, πλέον απλά δεν υπάρχει.

     Την πρώτη μέρα νόμιζα πως εγώ το προσπάθησα. Οτι εγώ άφησα απ' έξω τα πάντα και έκανα απλά την δουλειά μου όπως καλύτερα μπορούσα, ανεξάρτητα από την δική μου άσχημη ψυχολογία. Την δεύτερη μέρα έτυχε κατά την διάρκεια της δουλειάς να βρίσκεται μαζί μου η μητέρα μου για λίγο και ήταν μια μέρα δύσκολη. Ήμουν εκεί ένα ολόκληρο 12ωρο. Όταν γυρίσαμε σπίτι λοιπόν μου είπε πως θαυμάζει το κουράγιο μου και το πως μπορώ να ξεχνάω τα πάντα και να είμαι "εκεί". Εγώ της απάντησα πως πρέπει, πως είναι η φύση της δουλειάς. Την τρίτη μέρα όμως συνειδητοποίησα πως δεν το προσπαθώ εγώ, πως γίνεται τελείως ασυναίσθητα. Πως απλά όταν είμαι στην δουλειά, είμαι καλά. Και σήμερα ήταν το αποκορύφωμα γιατί κατάλαβα πως όχι δεν είμαι καλά, απλά είμαι καλύτερα. Απλά με βοηθάει.

     Σήμερα ήρθε μια ηλικιωμένη σε μια δύσκολη στιγμή κατά την διάρκεια της ημέρας. Προφανώς κατάλαβε πως δεν είμαι όσο καλά δείχνω και μεταξύ άλλων μου είπε "Σε ευχαριστώ που με βοηθάς, ακόμα και όταν δεν μπορείς να με βοηθήσεις". Τι άλλο να ζητήσει ένας Κοινωνικός Λειτουργός εκτός από αυτό; Πόσο παραπάνω ανατροφοδότηση μπορεί να θέλει; Ένα παράδειγμα γιατί πρέπει να καταλάβουμε πως οι ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να είναι "Δίνω για να πάρω" αλλά δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται αποκλειστικά με αυτή τη σειρά. Μερικές φορές πρέπει να πάρουμε για να έχουμε την δύναμη να δώσουμε!