...Που
προσπαθούν με πείσμα να ανέβουν στα ΜΜΜ όταν η πόρτα δεν έχει καν ανοίξει και ο
κόσμος που ήταν ήδη μέσα δεν έχει κατέβει. Τι σας κάνει να πιστεύετε πως ο
καθένας είναι υποχρεωμένος να κάνει ακροβατικά για να σας κάνει το χατίρι; Ότι
τι δηλαδή να βγάλουμε φτερά οι μέσα και να πετάξουμε από τα παράθυρα;
…Που βρίζουν τον
κόσμο που κάθεται μπροστά από τις πόρτες και δεν μπορούν να κατέβουν, ενώ
πραγματικά δεν πέφτει καρφίτσα μέσα στο Μέσο.. Να πάω που ρε φίλε μου;
…Που κάθονται
μπροστά στην πόρτα, ενώ το λεωφορείο είναι άδειο.. Δεν ξέρω τι παίζει με
αυτούς, πραγματικά.. Κλειστοφοβία; Όντας μπροστά στις πόρτες νομίζεις πως θα
φτάσεις πιο γρήγορα; Ότι ξάφνου θα μπουν 100 άτομα και εσύ θα χωθείς πίσω και
δεν θα προλάβεις να κατέβεις στην στάση σου; Δεν έχω ιδέα..
…Που ενώ δεν
κρατιούνται από τις ωραιότατες κολόνες του Μέσου, βρίζουν τον οδηγό όταν
φρενάρει. Είσαι σε κινούμενο μέσο, δεν είναι τηλεμεταφορά, διακτινισμός ή κάτι
τέτοιο.. ΚΡΑΤΗΣΟΥ! Είναι απλό.
…Προς τους νέους
φίλους μας που αποφασίζουν να πουν τα νέα τους και τα κουτσομπολιά τους στο
τηλέφωνο την ώρα του «ταξιδιού» φωνάζοντας κι όλας.. Την επόμενη φορά θα γυρίσω
και θα απαντήσω κάτι του στυλ: «Έλα ρε, χώρισε η Νίτσα με τον Μήτσο, γιατί;» ή
«Έλα, κόφτο και κουτσομπόλεψε ξεκάθαρα στο τηλέφωνο, όλοι έχουμε καταλάβει ότι
πηδήχτηκες χθες από την στιγμή που είπες «Εεε εντάξει, δεν ήταν ότι καλύτερο έχω
γευτεί ποτέ μου, αλλά τρωγόταν», μην μας τα πρήζεις κατά την προσπάθεια σου να
μην καταλάβουν τι λες οι γύρω σου..»
…Που λόγω του
πέρας της ηλικίας τους νομίζουν ότι ο άνθρωπος που κάθετε όμορφα και ήρεμα στην
θέση του καρτερώντας να φτάσει στον προορισμό του, είναι υποχρεωμένος να
κοιτάει συνεχώς γύρω του μη τυχόν και μπει κάποιος, ο οποίος θα έχει την θέση
περισσότερο ανάγκη. Ναι βρε γλυκούλι γεράκο αν σε δω, θα σηκωθώ με τις
καλύτερες προθέσεις και θα στην παραχωρήσω. Δεν έχω την δυνατότητα όμως να περιστρέφω
το κεφάλι μου σε περίπτωση που… Συγνώμη..
…Που
«συμπονώντας» τον προηγούμενο γεράκο, κάθονται και αναλύουν το «Πόσο έχει
ξεφύγει η νέα γενιά στις μέρες μας και το πώς δεν έχουν καθόλου σεβασμό..» και
άλλα πολλά. Είναι η ώρα ή το μέρος να συζητήσεις την παρακμή της νέας γενιάς ρε
άνθρωπε; Γιατί πρέπει να τα ακούμε όλα αυτά; Συζήτησε τα με τις φίλες σου κατά
την διάρκεια που είναι γυρισμένο το φλιτζάνι του ελληνικού, περιμένοντας να το
αρπάξεις και να αναλύσεις ότι ο νους σου κατεβάζει..
…Που ενώ η
ηλικία τους είναι προχωρημένη, στέκονται δεν στέκονται στα πόδια τους, όταν
σηκώνεσαι για να καθίσουν σου κάνουν τα τζόβενα και δεν το έχουν ανάγκη. Καλέ
μου άνθρωπε αν δεν θες να κάτσεις για εσένα, κάντο για εμένα γιατί βαρέθηκα να
πέφτεις πάνω μου κάθε φορά που φρενάρει λίγο το όχημα.
…Που μπαίνουν
στα Μέσα και δη στα λεωφορεία και πηγαίνουν να τσακωθούν με τον οδηγό για την
καθυστέρηση του λεωφορείου. Εντωμεταξύ έχουν το κουράγιο να διασχίσουν τον τόσο
κόσμο από την μια άκρη στην άλλη αλλά δεν έχουν να περιμένουν ένα 10λεπτό στην
στάση, μα φυσικά γιατί «γέρος άνθρωπος μπορώ να περιμένω τόση ώρα»; Ναι βρε
καλέ μου γεράκο και πάλι, δίκιο έχεις, εντάξει, αλλά ο καημένος ο οδηγός τι
μπορεί να κάνει; Να βάλει σειρήνα ασθενοφόρου για να αποφύγει την κίνηση ή να
αλλάξει τα δρομολόγια; Και η απάντηση εννοείται πως είναι «Τους έχω δει εγώ,
κάθονται στο τέρμα και καπνίζουν σαν να μην τρέχει τίποτα και εμείς να
περιμένουμε..» Και έτσι να είναι καλέ μου άνθρωπε, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι
εφ όσον του τα έχωσες, δεν θα αράξει ξανά στο τέρμα; Πάψε να γκρινιάζεις
λοιπόν, γιατί ούτε άκρη θα βγάλεις ούτε εμείς μπορούμε να σε ακούμε!
…Που γκρινιάζουν
για τους άλλους στέκονται στην αριστερή πλευρά στις κυλιόμενες σκάλες. Εντάξει
έχεις δίκιο δεν λέω, θα έπρεπε να είναι ελεύθερες, αλλά αν βιάζεσαι τόσο που τα
5 δευτερόλεπτα έχουν σημασία, πήγαινε από την κανονικές σκάλες να τρέξεις όσο
γουστάρεις..
- Για τα παιδία που μπαίνουν τσούρμο μέσα και φωνάζουν δεν θα πω τίποτα, μπορεί να θέλω να τα μπατσίσω μερικές φορές αλλά μετά το σκέφτομαι ψύχραιμα και παραδέχομαι πως «Αν δεν μαλακιστούν τώρα, πότε;»
- Δεν θα πω τίποτα επίσης για του φίλους βρώμικους που το χέρι είναι σηκωμένο δίπλα από την μύτη σου και κοντεύεις να πεθάνεις από τις αναθυμιάσεις, είναι πρόβλημα το ξέρω, αλλά άλυτο.
- Άλλη μια στιγμή που δεν θα κατηγορήσω είναι της βαμμένης, χτενισμένης με τακούνια τύπισσας που έχει αργήσει στο ραντεβού της και παίρνει τηλέφωνο «Έλα τώρα στην Ομόνοια είμαι έρχομαι..» Θέλω πάρα πολύ να φωνάξω ότι είμαστε Πευκάκια ακόμα, αλλά δεν θα το κάνω γιατί φίλη μου σε καταλαβαίνω.. Η τελειότητα απαιτεί χρόνο προετοιμασίας! Θα στην χαρίσω λοιπόν!
