Chaos

Γράφω, σβήνω και πάλι από την αρχή..

Ένας χαμός..

Η προσπάθεια του μήνα ήταν η ανάπτυξη ενός συναισθήματος που λέγετε απάθεια.

Ένα συναίσθημα που πάντα το καταδίκαζα και που πρόσφατα θαύμασα ξανά έναν άνθρωπο που καταφέρνει τόσο καλά να το εξασκεί. Ή τουλάχιστον θέλει να φαίνεται οτι το εξασκεί.

Τι να πω, μάλλον είναι προνόμιο για λίγους. Ελάττωμα λίγων ίσως;

Χάος..

Πάντως εγώ απλά δεν τα καταφέρνω.

Μερικές φορές πέφτω και σκέφτομαι πράγματα στον κόσμο του παράλογου.

Αξίζεις την επιτυχία; Την ευτυχία; Τον έρωτα; Την αγάπη; Έστω την καλή συμπεριφορά;

Είναι όντως στον κόσμο του παράλογου;

Αξίζω;

Τέτοια πράγματα δεν πρέπει να δίνονται σε ανθρώπους που το αξίζουν; Που έχουν δώσει για να πάρουν;

Εγώ έχω δώσει άραγε για να πάρω;

Νιώθω τόσο μπερδεμένη ξανά.

Και πάντα καταλήγω να θέλω μια απάντηση από άλλον.

Δεν ήσουν ευχαριστημένος από εμένα; Δεν ήμουν καλή φίλη, καλή παρέα, καλή σχέση; Σου έκανα κακό; Δεν σου φέρθηκα καλά ίσως; Έδωσα λίγα; Έδωσα παραπάνω από όσα εσύ μπορούσες να πάρεις και σε κούρασα; Τι έκανα λάθος; Γιατί δεν με θες στην ζωή σου πλέον; Ενδιαφέρεσαι; Εγώ δεν πρέπει να ξέρω οτι ενδιαφέρεσαι; Ζητάω πράγματα παράλογα; Θα έπρεπε να είμαι αλλιώς; Να είμαι αλλιώς για εμένα ή για εσένα; Ποιος φταίει; Πρέπει να φταίει κάποιος; Ποια είναι τα ελαττώματα μου και τι πρέπει να κάνω για αυτά; Τα λάθη μου; Ποια είναι; Εσύ έκανες λάθη;

Μα αν είναι δυνατόν, είναι φυσιολογικό να μην ξέρεις εσύ ο ίδιος τις απαντήσεις αυτών των ερωτήσεων;

Τι δεν πάει καλά με εμένα; Και πάλι από την αρχή..

Με βλέπεις, με φαντάζεσαι μάλλον, δεν την παλεύω, γιατί δεν με βοηθάς; Δεν το αξίζω εγώ; Δεν είσαι εσύ ικανός; Δεν είναι δουλεία δική σου;

Φαύλος κύκλος ξανά..